Dublin + pre-opening

Weer een korte blog over onze voortgang van het project.

Ik heb het idee dat wij steeds meer bewust worden van het feit dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor wat wij willen leren binnen de minor. Het YPPA-team wilt juist dat studenten uit zichzelf in beweging komen om nieuwe vaardigheden te (willen) leren. Dat merk je aan de sfeer in de klas. Tijdens de inspirerende lessen over persoonlijk leiderschap komen er veel persoonlijke verhalen naar boven. Iedereen probeert bij zichzelf als het ware te achterhalen waar bepaald gedrag vandaan komt.

Doordat we als team zelf een initiatief willen nemen tijdens de minor, hebben we besloten dat we op studiereis gaan. Lekker een andere stad in Europa verkennen is de insteek. Dublin is dé stad die wij in slechts drie dagen gaan bezoeken. Dit voor €67,-, verblijf + reis, dat is toch een prachtig prijsje?

Dublin was allereerst leerzaam, productief maar vooral gezellig. We hebben onze tijd optimaal benut en beter weer hadden we niet kunnen wensen. Wat opviel was dat de Ierse mensen zo ontzettend vriendelijk zijn. We hebben vee l van ze geleerd, vooral van onze gids Gary.  Hij heeft van 10:00 tot 19:00 aan één stuk  door gepraat over alles wat wij onderweg tegen kwamen.

Onderling zijn door deze trip weer dichter naar elkaar toegegroeid. Dit zorgt ervoor dat het samenwerkingsproces versterkt. Wij voelen ons thuis binnen ons team en dat merk doordat we open en eerlijk naar elkaar durven te zijn. Ik ben erachter gekomen dat alleen maar ‘werken’ het samenwerkingsproces niet bevorderd. Door eigen initiatieven te nemen met de groep, wordt ervoor gezorgd dat je betere resultaten durft en kan neerzetten. TEAMWORK MAKES THE DREAMWORK.

Binnen het project hebben wij sprongen vooruit gemaakt. We kregen het idee dat we niet meer de baas waren over onze eigen verantwoordelijkheden. Maar we hebben op tijd aan de bel getrokken en dat hebben we goed gedaan! Met dank aan onze teamcoach hebben wij het initiatief genomen om eigen agendapunten voor de vergadering te maken. Het doel van de vergadering was duidelijkheid creëren: wat zijn onze taken? Waar hebben wij precies verantwoordelijkheid over? Doordat we het initiatief in eigen hand hielden hebben wij bereikt wat wij wilden. Op 9 december 2016 zou de officiële opening komen van Maakplaats021. Helaas, kon de officiële opening niet open gaan omdat de ruimte nog niet gereed was. Wij hebben op dat moment het hef in eigen hand genomen door een pré-opening te organiseren voor alle kinderen uit de buurt van Waterlandplein. Kinderen mochten kerstwensen opschrijven. Vervolgens werd deze wens op een houten bordje uitgesneden in de laser-cutter. Dit bordje mochten de kinderen versieren en daarna werd het in de kerstboom gehangen op het Waterlandplein. Zo is de boom door en voor de buurt gemaakt.  Deze dag was zeer geslaagd omdat kinderen kennis maakten met nieuwe technologische vaardigheden, ten tweede hebben ze een beter beeld gekregen van de activiteiten in de Maakplaats, ten derde staat de Maakplaats nu in verbinding met de buurt en andersom en ten vierde hebben wij de buurt weer met elkaar verbonden om samen de boom te versieren.

“The Windmill mission”

Twee weken lang hebben de studenten van de YPPA-minor zich ontfermd over de Hollandse molens. De molen is een stukje Nederlands trots: een icoon van het land. Het bouwwerk past perfect in de Nederlandse landschappen. Zegt u eens eerlijk: waar denkt u aan als u een molen ziet? Misschien denken de ouderen onder ons anders over de molen dan de jongeren. Maar de studenten van de YPPA-minor waren het met elkaar eens: de molen heeft een oubollig imago. De molen gaat feitelijk steeds meer buiten de samenleving staan. De Nederlanders fietsen of rijden het liefst zo snel mogelijk langs de molen. Echter, staan ze er eigenlijk niet bij stil dat de molen meer kan bieden dan wat wij nuchtere Hollanders verwachten en denken.

De studenten waren overtuigd dat de molen in ieder geval af moet van het stoffige imago. Maar eigenlijk is dit niet het enige probleem van de molen. De Hollandse molen kampt met meerdere kwesties waar de studenten een oplossing voor zouden kunnen bedenken:

• Te weinig budget
• Vergrijzing onder de vrijwilligers van de Hollandse molen
• De molen komt buiten de samenleving te staan
• Te weinig bezoekers op de website
• Te weinig bezoekers op de nationale Molendag

De meest succesvolle trend vandaag de dag is continue innovatie. Als de molen zich aan deze trend houdt, dan kan zelfs het eeuwen oude werktuig nog een gat in de markt worden.

Maar hoe?

De groepjes werden aan het begin van de opdracht gevormd. Bij aanvang was de brainstormsessie binnen de groepjes begonnen. In mijn groepje lag de kern van de sessie over hoe we het imago van de molen konden verfraaien. Ik moet eerlijk zeggen, het was een taaie opdracht. Dit werktuig is al eeuwen lang deel van de Nederlandse  cultuur en de landschappen, een grote uitdaging dus om het imago een andere wending te geven. “Push harder than yesterday, if you want different tomorrow”: en dat hebben we gedaan.

Het idee uit mijn groep kwam uiteindelijk tot stand doordat we educatiepakketten gingen combineren met techniek. De molen is de bron van duurzaamheid; het werktuig komt in beweging door duurzame windenergie. Een mooi proces waar wij, vandaag de dag, nog regelmatig een voorbeeld aan kunnen nemen. Om de jeugd alvast kennis te laten maken met duurzame energie, willen we hen leren hoe de molen werkt. Het idee is om vanuit de molen rondleidingen en (technische) lespakketten aan te bieden voor scholen. In de lespakketten leren de kinderen over hoe de molen tot beweging komt. Hierbij worden er twee problemen opgelost: meer geld en een beter imago ( op de lange termijn).

Daarnaast hadden andere groepen ook geweldige ideeën gepresenteerd. Een daarvan was een briljant idee hoe (rijke) Chinezen of Japanners de mogelijkheid kunnen krijgen om een molen te adopteren. Als dit idee doorgezet kan worden kan er veel geld verdient mee worden. Ook waren er vooral nuttige adviezen over hoe je meer bezoekers kan trekken op de website of de Facebookpagina. Verder had een groep een compleet nieuw activiteitenprogramma samengesteld voor op de Nationale Molendag. Ze hadden het idee zelf “geprototyped” door op straat meningen van de buurt aan te horen over hun plan.

Ik vind het bijzonder om te zien dat wij zo weinig kennis van de molen hadden, maar toch mooie en zinvolle ideeën en adviezen hebben neergezet. De adviezen en ideeën waren zowel heel concreet als groot uitgedacht. Door middel van de brainstormsessies met het groepje kom je al een heel eind. Er werd geen strakke planning gemaakt en dat is goed, vind ik. Planning mag je niet verlammen, je moet je ideeën testen. Test het bijvoorbeeld bij de opdrachtgever. Wat vindt de opdrachtgever? Ga met die mening weer door brainstormen, zo hadden wij het aangepakt. Of wat een andere groep had gedaan: ga de straat op met je idee. Uitgebreide (business) plannen helemaal uitschrijven is tegenwoordig minder effectief, de wereld veranderd om de minuut. Conclusie: test het, vraag naar meningen en ga met die informatie weer door. Kennis over het desbetreffende onderwerp is beperkt nodig, dat blijkt.

Inspirerend bezoekje aan het stedelijk Museum

De weken zijn weer voorbij gevlogen (stiekem hebben we ook een weekje vakantie gehad). Los daarvan zijn wij de afgelopen week weer hard aan de slag gegaan met de minor.

Wij hebben met de klas het Stedelijk Museum bezocht en daar hadden we de eer om een inspirerende opdracht te maken. Voordat de opdracht begon moest iedere student een “betekenisvolle vraag” verzinnen. Die vraag moest gaan over datgene wat hem of haar op dat moment het meest bezig hielt. Dat kon gaan over: “hoe is de relatie met mijn vrienden” tot “wat wil ik doen na mijn studie”. Nadat iedereen de vraag verzonnen had, gingen we ons verspreiden door het museum. We moesten alles in ons opnemen: wat we zagen, voelden en roken.

Vervolgens kwamen we terug bij onze docent Katja. Zij vertelde ons de volgende opdracht. Katja vroeg ons om te achterhalen welk exemplaar ons het meest is bijgebleven in het museum; welk exemplaar heeft jou geraakt. Als iedereen dat vervolgens helder had, moesten we het kunstobject opnieuw opzoeken. Daarna was het de bedoeling dat je met het kunstwerk in dialoog ging. Je moest je oordeel uitzetten (Theory U) waardoor je met een open geest tegen het kunstwerk aan kon kijken. Ons werd verteld dat als je goed naar het kunstwerk luistert, dan krijg je meer antwoorden dan je wellicht had gedacht.

Ik had een bijzonder kunstwerk gevonden van Bart Hess. Het was een soort jurk gemaakt van was waarin de vrouwelijke vormen goed zichtbaar waren. Het exemplaar is gemaakt door een model dat in een licht harnas boven een tank gevuld met water en was hangt, zakt langzaam naar beneden. Met elke beweging die ze maakt bleef er een laagje was aan haar plakken, alsof er direct op de huid 3D-geprint werd. Eenmaal uit het water was het silhouet van gestolde was goed te zien, waarna het model zich uit haar omhulsel brak.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik moest dus met het kunstwerk in dialoog gaan en ik moet eerlijk zeggen dat ik dat knap lastig vond. Het ging me in het begin niet goed af, ik kon me niet goed inleven in het kunstwerk. De bedoeling
was dat het kunstwerk vanzelf tegen je ging “praten”, maar dat gevoel kwam niet bij mij naar boven. Op een gegeven moment ging ik zittend naar het exemplaar kijken. Toen ik veranderde van houding ging ik met een andere blik naar het exemplaar aankijken. Dat was het moment dat erverschillende gedachtes en gevoelens bij mij omhoog kwamen. Het kunstwerk had mij meer te vertellen dan verwacht. Alle gevoelens die bij mij omhoog kwamen schreef ik op in steekwoorden:

Griezelig, onzeker/zeker, koud, grillig, beeldschoon en stil.

Van deze steekwoorden moesten we een verhaal schrijven. Ik koos ervoor om het poëtisch op te schrijven:

Griezelig in haar schaduw,
maar beeldschoon in het licht.
Stil als je naar haar kijkt,
zonder enig gewicht.
Van buiten krachtig en zeker,
van binnen bleker en bleker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het was een hele gave en leerzame middag, een keer wat anders dan in de schoolbankjes.

Ideegeneratie en prototypes

Hallo daar!

Prototypen

Kop of knowledge

Hier is weer een korte blog over de afgelopen dagen. We hebben een hoop leerzame lessen achter de rug met de klas.

Design thinking, dat is de methode die centraal stond tijdens de afgelopen lessen. Persoonlijk vind ik het heel fijn om met deze vorm te werken omdat juist de beleving van de mens centraal staat. In het reguliere onderwijs krijgen studenten vaak een beoordelingsformulier mee bij het maken van een project. Studenten moeten zich aan de eisen van het beoordelingsformulier houden, ik ben er van overtuigd dat hierdoor creatieve ideeën te weinig ruimte krijgen bij diverse opleidingen. Een beoordelingsformulier is in mijn ogen een lijst met eisen over hoe het gewenste eindresultaat is van een docent, maar dat betekent dat er weinig verrassende aspecten in kunnen zitten. Het meest irritante vind ik dat vaak bij het laatste puntje van het beoordelingsformulier staat vermeld: denk “out of the box”, terwijl dat wezenlijk niet meer mogelijk is als er van te voren al een lijst van eisen aan het project staat vastgesteld. 

We hebben Design Thinking gecombineerd met het maken van prototypes. Het werken met prototypes is letterlijk uit je comfort zone stappen. Je vormt een idee door middel van design thinking, daarna ga je het idee uitwerken en dan ga je het daadwerkelijk testen op mensen (en dat kan leiden tot ongemakkelijke momenten).  We hebben daadwerkelijk geëxperimenteerd want vanuit Knowledge Mile hebben we een (nieuwe) opdracht meegekregen. Knowledge Mile is een initiatief om de slimste straat van Nederland te worden en die straat is: de Wibautstraat. Er lopen al verschillende projecten en initiatieven vanuit Knowledge Mile om de straat te verbeteren. 
De opdracht houdt in dat we een in- en outdoor communicatieoplossing moeten vinden voor Knowledge Mile. Gebruikers en bezoekers moeten herkennen dat ze in het gebied van de Knowledge Mile zijn.

Door middel van design thinking hebben we twee fantastische ideeën verzonnen voor Knowledge Mile: “een kop of knowledge”. Daarnaast willen we een groot krijtbord op straat zetten met iedere week een vraagstuk er op met betrekking tot de Wibautstraat, zo kunnen voorbijgangers meningen publiceren op het krijtbord.

We hadden afgelopen maandagochtend besloten om “a cup of knowledge” te gaan prototypen. Mensen reageerden relatief negatief op het prototype, maar dat kwam puur omdat het nog geen goede uitstraling had. Hier zijn we op door gaan werken en uiteindelijk kwamen we op een nóg beter idee uit, deze willen we onder andere gaan presenteren voor Knowledge Mile aanstaande vrijdag.

Opdrachtgevers willen tegenwoordig verrast worden en dat gaat niet door je altijd maar te houden aan eisen en beoordelingsformulieren. De verrassing komt vanuit creativiteit en zolang creativiteit de ruimte krijgt kan je prachtige ideeën verzinnen. Ideeën hoeven niet in één keer goed verzonnen te zijn, integendeel, ontdek dat je misschien pas na de twintigste keer een mooi idee kan presenteren.

 

Voorstelblogje

Hallo allemaal!

Welkom bij het lezen van onze allereerste blog! Deze blog is tot stand gekomen vanuit de gloednieuwe minor Young Professional Program Amsterdam. De minor heeft verschillende projecten lopen voor studenten en iedere groep studenten heeft een eigen opdrachtgever.

De blog die u nu leest, wordt geschreven door studenten die de Openbare Bibliotheek Amsterdam als opdrachtgever hebben.
En die studenten… dat zijn wij! Een diverse en lieve groep; we noemen ons zelf ook wel “de Schatjes”.
Een korte introductie van onze groep, we hebben: Dylan de dolle doorzetter; Sophia de sissende strijder; Remco de raadzame rakker; Samantha de scherpe slimmerik; Rens de razende ratio en Aniek de assertieve aanpakker. We komen allemaal van verschillende opleidingen.

In september 2016 is het project gestart waar wij (studenten van de HvA) aan deelnemen, in samenwerking met de Openbare Bibliotheek Amsterdam, Pakhuis de Zwijger, de Waag Society/FabLab en de Hogeschool van Amsterdam.

Maar wat voor project is het dan…? Dat is namelijk nog een uitleg waard.

Er zal een FabLab (ook wel Maakplaats) gecreëerd worden in een ruimte naast de Openbare Bibliotheek Amsterdam aan het Waterlandplein (Amsterdam-Noord). Dan denk je misschien: een FabLab? Ja, een FabLab, dat is een plek waar digitale- en creativiteitsontwikkeling centraal staat én het belangrijkste: een plek die mensen in staat stelt om zich (verder) te ontwikkelen met 21st century skills.
Onder 21st century skills vallen een aantal vaardigheden zoals: ICT-vaardigheden, mediawijsheid, informatievaardigheden, computational thinking. Maar ook werken met 3D-printers, laser cutters en nog veel meer!

Voor veel Amsterdamse kinderen en jongeren is er niet vanzelfsprekend aandacht voor de vaardigheden van de 21e eeuw. Dit komt vooral voor in achterstandswijken Amsterdam Noord, Zuidoost en Nieuw-West vanwege de vele sociaaleconomische problemen. Jongeren moeten op jonge leeftijd al te maken krijgen met 21st century skills om een goede aansluiting te vinden bij banen in de toekomst.

We hebben zoveel zin om van dit FabLab een succesvol project te maken, dus laat maar komen! De eerste weken zijn in ieder geval al van start gegaan, alles is duidelijk, maar nu eerst: netwerken in de buurt.

Zo, dat was een korte introductie, nog vele blogs zullen volgen.

Tot snel!

Groep OBA